Wyjazd na Isle of Islay – część II wizyta w Laphroaig Distillery

W pobliżu są także Ardbeg i Lagavulin, równie urokliwie położone, w strefie wpływów Oceanu Atlantyckiego i Morza Irlandzkiego.

Ardbeg Distillery

Ruiny zamku nad zatoką przy Lagavulinie

Laphroaig Distillery

Destylarnia oferuje kilka wycieczek, spośród których wybrałem Water to Whisky Experience – najdłuższą i najbardziej wszechstronną podróż do Świata Laphroaiga.

Spotkaliśmy się około godziny 1000 w Visitors Centre, gdzie powitał nas duży człowiek w szkockim stroju, nie wyłączając oczywiście kilu. Zaczął mówić, zdaje się po gaelicku, z elementami angielskiego, lecz mimo wszystko mało dla mnie wprost zrozumiałymi. Zakładam, że było to powitanie i propozycja drama. Wnioskuję tak, gdyż po chwili trzymałem w ręku szklaneczkę z Laphroaig Quarter Cask.

Powitalny dram Laphroaig Quarter Cask

Po jej opróżnieniu zaproponowano nam pozostawienie własnego obuwia i założenie dostarczonych wellies (dużych kaloszy).

Teraz można taplać się w błocie

Poznaliśmy też naszą przewodniczkę Bryony. W jej przypadku komunikacja nie nastręczała żadnych trudności, gdyż posługiwała się tzw. powszechnym angielskim. Dalej wybraliśmy się żwawym marszem po wzniesieniach i dolinach do źródła wody Laphroaig.

Owiec i baranów wszędzie pod dostatkiem

W oddali Lagavulin Distillery

Cel osiągnięty, dotarliśmy do źródła wody

Z dostępem do wody Laphroaig miał kiedyś niemałe kłopoty. W wyniku biznesowych waśni właściciel sąsiedniego Lagavulina odciął Laphroaiga od dostępu do tego ważnego żywiołu. Pomimo, że spór rozstrzygały sądy, ostatecznie destylarnia i tak wykupiła spory pas ziemi od wybrzeża aż do źródła wody w górach, aby uniknąć tego typu problemów w przyszłości. Woda wykorzystywana do produkcji whisky przepływa przez wrzosowiska i torfowiska, stąd jej kolor w naturalnej postaci zbliżony jest do koloru gotowego produktu. Oczywiście na dalszym etapie produkcji, a w szczególności w wyniku destylacji, przed rozlaniem do beczek alkohol będzie bezbarwny.

Okoliczna roślinność

Woda wprost ze źródła, w smaku może z lekką nutką torfu

W pobliżu źródła wody Bryony przygotowała dla nas lunch, wszystko było bardzo dobre i ciekawe np. ser czy ciastka wytwarzane z użyciem whisky. Przy okazji degustowaliśmy Laphroaiga 10 years old w wersji cask strenght.

Lunch przy źródle wody Laphroaig

Następnie udaliśmy się na pola wydobywania i suszenia torfu. Dram Quarter Caska przy akompaniamencie pomarańczy (bardzo dobre połączenie) również był dostępny.

Tu kalosze okazały się niezbędne

Wydobywanie torfu

Laphroaig Quarter Cask w otulinie torfowej

Wysuszony torf, gotowy do użycia w procesie suszenia i torfowania słodu

Po wycięciu i przygotowaniu torfu wróciliśmy do zwiedzania destylarni. Laphroaig jako jedna z niewielu szkockich destylarni nadal przygotowuje część słodu na miejscu. Reszta nabywana jest z Port Ellen Maltings – przerobionej, byłej destylarni, należącej do Diageo.

Proces osuszania i torfowania również odbywa się na miejscu.

Malting floor, podłoga, na której dojrzewa i schnie jęczmień, tu dopiero czeka na zasypanie

Proces fermentacji odbywa się w stalowych kadziach. Tu powstaje tzw. zacier, w zapachu drożdżowy, w smaku mleczno – drożdżowy.

Kadź fermentacyjna

W Laphroaigu aktualnie pracuje siedem alembików.

Alembiki

Wydestylowany alkohol trafia do beczek i rozpoczyna starzenie w magazynach.

Magazyn Laphroaig Distillery

W magazynach, w towarzystwie niezliczonych ilości dojrzewającej whisky mieliśmy okazję degustować i samodzielnie zabutelkować whisky prosto z beczki.

Można było wybierać spośród destylatów z 1997, 1999 i 2003 roku.

samodzielne butelkowanie

samodzielne nalewanie

butelkowanie

Pobraną whisky należało jeszcze zarejestrować.

wpis do księgi

wpis do księgi

Pozostał uścisk dłoni i wycieczka do baru.

pożegnalny uścisk dłoni

• Tweetnij